Przepisy ograniczające stosowanie azotu w rolnictwie istniały w polskim prawie już przed naszym wejściem do UE. Po akcesji wdrożono unijną dyrektywę azotanową, m.in. zasady nawożenia na obszarach szczególnie narażonych na zanieczyszczenie wód azotanami (OSN), obecnie obowiązujące w całej Polsce. Ograniczenia w nawożeniu azotem nakłada ustawa Prawo wodne z 2017 roku, szczegółowe przepisy zawiera Rozporządzenie Rady Ministrów, obowiązujące od 27 lipca 2018 roku.
Podstawowe zasady nawożenia
Dopuszczalna dawka azotu z nawozów naturalnych wynosi 170 kg N/ha w czystym składniku w ciągu roku. To funkcjonujący już wcześniej przepis, który ogranicza stosowanie obornika, gnojówki, gnojowicy i innych nawozów naturalnych do poziomu wynikającego z zawartego w nich azotu ogólnego. Na przykład, jeżeli w 1 tonie obornika jest 5 kg azotu, to roczna dawka tego nawozu na 1 ha nie może przekroczyć 170 : 5 = 34 tony. Nie zmieniły się także następujące zasady:
Maksymalne dawki azotu i terminy nawożenia
Dla każdego uprawianego gatunku roślin obowiązują górne limity dawek azotu w czystym składniku (łącznie z nawozów mineralnych i organicznych). Limity te mogą być zmienione tylko wtedy, gdy gospodarstwo opracowuje indywidualny plan nawożenia lub plan nawożenia azotem.
W woj. kujawsko-pomorskim grunty orne można nawozić azotem w terminie od 1 marca do 25 października (nawozy mineralne i płynne nawozy naturalne) lub do 31 października (stałe nawozy naturalne). Nie dotyczy to gospodarstw, które będą zakładać uprawy jesienią po późno zbieranych przedplonach, buraku cukrowym, kukurydzy, późnych warzywach; dopuszczalna dawka azotu w wieloskładnikowych nawozach dla zakładanych upraw nie może przekraczać 30 kg N/ha oraz należy szczegółowo udokumentować: termin zbioru, datę, rodzaj i dawkę zastosowania nawozu oraz termin siewu jesiennej uprawy. Ponadto, jeżeli nie można było dokonać zbiorów lub nawożenia z uwagi na niekorzystne warunki pogodowe (np. nadmierne uwilgotnienie gleby), graniczny termin nawożenia przesuwa się do 30 listopada.
Trwałe użytki zielone oraz uprawy trwałe i wieloletnie można nawozić azotem w terminie od 1 marca do 31 października (nawozy mineralne i płynne nawozy naturalne) lub do 30 listopada (stałe nawozy naturalne). Gleb odłogowanych nie nawozi się azotem przez cały rok; dopuszczalne jest nawożenie ugoru jesienią przed planowanym zakończeniem odłogowania.
Przechowywanie nawozów naturalnych
Najważniejsze obowiązki w zakresie przechowywania nawozów:
Terminy dostosowania wielkości płyt i zbiorników:
Przed upływem ww. terminów zbiorniki mają zapewnić co najmniej 4-miesięczne przechowanie płynnych nawozów naturalnych.
Plan nawożenia azotem
Obowiązek opracowania i stosowania planu nawożenia azotem mają fermy prowadzące chów lub hodowlę drobiu powyżej 40tys. stanowisk oraz chów i hodowlę trzody chlewnej powyżej 2 tys. stanowisk dla świń o wadze ponad 30kg lub 750 stanowisk dla macior. Podmioty te muszą uzyskać opinię w okręgowej stacji chemiczno-rolniczej oraz doręczyć kopię planu wraz z pozytywną opinią wójtowi (prezydentowi miasta) i wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
Plan nawożenia muszą mieć też rolnicy, którzy stosują na swoich polach nawozy naturalne nabyte w wyżej wymienionych fermach lub u importera.
Plan nawożenia azotem opracowują także gospodarstwa powyżej 100 ha użytków rolnych lub prowadzący uprawy intensywne (m.in. pszenica, rzepak) na powierzchni powyżej 50 ha lub utrzymujący obsadę zwierząt większą niż 60 DJP średniorocznie.
Dokumentacja
Gospodarstwa o powierzchni co najmniej 10 ha UR oraz utrzymujące co najmniej10 DJP zwierząt gospodarskich zobowiązane są do posiadania planu nawożenia azotem lub obliczenia maksymalnych dawek azotu, do obliczenia wielkości płyt i zbiorników donawozów naturalnych (przy produkcji zwierzęcej) oraz do prowadzenia ewidencji nawożenia azotem. Dokumenty trzeba przechowywać przez 3 lata.